ΜΕΤΑ ΝΤΟΡΤΙΑ ΕΠΟΧΗ
Ξεκίνησα να γράψω στα "παροιμιώδη" αλλά ας αρχίσω από εδώ με μια γνωστή φράση που μου θύμισαν τα σημερινά της ΕΠΟ και των Ευρωπαίων ευτράπελα.
Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει
1η εκδοχήΜεταξύ των ανδρών του Θ. Κολοκοτρώνη, ξεχώριζε ένας Τριπολιτσιώτης -ο Γιάννης Θυμιούλας που ήταν δυο μέτρα ψηλός, παχύς και με το ένα του χέρι μπορούσε να σηκώσει άλογο. Ο Θυμιούλας έτρωγε στην καθισιά του ολόκληρο αρνί, αλλά πάντα ήταν πεινασμένος ενώ έπινε κιόλας το ίδιο πολύ. Παρόλα αυτά ήταν εξαιρετικά ευκίνητος, δεν φοβόταν τίποτε και κανέναν κι όταν έβγαινε στο πεδίο της μάχης, ο εχθρός μόνο που τον έβλεπε, έφευγε πάντα. Πολλοί καπεταναίοι, μάλιστα, όταν ήθελαν να κάνουν καμιά τολμηρή επιχείρηση, ζητούσαν από τον Κολοκοτρώνη να τους τον... δανείσει. Κάποτε όμως, ο Θυμιούλας, μαζί με άλλους πέντε συντρόφους του, πολιορκήθηκαν σε μια σπηλιά επί τρεις ολόκληρες μέρες με αποτέλεσμα να τους τελειώσουν τα τρόφιμα, πράγμα που τους έκανε να υποφέρουν όλους πόσο μάλλον τον Θυμιούλα!
Βλέποντας λοιπόν ορατό τον κίνδυνο να πεθάνει από την πείνα αποφάσισε να εξορμήσει ηρωικά! Άρπαξε λοιπόν, το χατζάρι του και βγήκε από τη σπηλιά με απίστευτη ταχύτητα. Τρέχοντας ανάμεσα στους πολιορκητές τους χτυπούσε όπου έβρισκε κι κείνοι αιφνιδιάστηκαν, πανικοβλήθηκαν και το έβαλαν στα πόδια! Έτσι, γλίτωσαν όλοι.
Ο Θυμιούλας κατέβηκε τότε σ' ένα χωριό, έσφαξε τρία αρνιά, τα σούβλισε, παράγγειλε να «εικοσάρικο» βαρελάκι κρασί κι έπεσε με τα μούτρα στο φαγοπότι, χωρίς να ξεχάσει να κερνάει όποιον περνούσε από ΄κει. Εκείνη τη στιγμή έφτασε και ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος βλέποντάς τον ρώτησε να μάθει, τι συμβαίνει. Και τότε ο Πορεστός του χωριού απάντησε στο γέρο του Μωριά:
-Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει!
2η εκδοχήΛέγεται ότι προέρχεται από εκείνους που κατέκριναν την κυβέρνηση της Εθνοσυνέλευσης του Άργους (11 Ιουλίου-6 Αυγούστου1829), επειδή θεωρούσαν ότι χωρίς να ελέγχει τις επιθυμίες του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, ενέκρινε ψηφίσματα προσχεδιασμένα στο γραφείο του. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ωστόσο, ισχυρίζεται ότι πρόκειται για απλή σύμπτωση το γεγονός ότι η παροιμία περιλαμβάνει το όνομα Γιάννης. Αντίστοιχη της έκφρασης αυτής είναι και η αρχαία: «Αυτός αυτόν αυλί» και όμοιες αλλά νεότερες οι: «Ο Μιράντσης πίνει, ο Μιράντσης να πληρώνει» και «Ο Γάνης κερνά, ο Γάνης πίνει».
ΠΗΓΗ: ΝΑΤΣΟΥΛΗΣ Τ. (1989) Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις. Αθήνα: εκδ. Σμυρνιωτάκη