ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΗ

Μπράβο άλεξ

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: ΣΚΑΝΔΑΛΟ-ΛΟΓΙΕΣ

Της Κοινωνίας

Σκάνδαλο: Στην αρχαία ελληνική σκανδάληθρο ονομαζόταν το ραβδί ή το ξύλο της παγίδας, πάνω στο οποίο βάζανε το «δέλεαρ» (δόλωμα) ώστε όταν το άγγιζε το ζώο να έπεφτε και να παγιδευόταν. Από αυτή την έννοια έφτασε το σκάνδαλο να σημαίνει το εμπόδιο, που έμπαινε σκόπιμα, για να πέσει κάποιος στην παγίδα. Μεταγενέστερα έπεσε στη σημερινή της έννοια η λέξη. Η λέξη σκανδάληθρο χρησιμοποιείται και από τον Αριστοφάνη (Αχαρν. 687).

Βρώμα και δυσωδία:Η έκφραση χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση, ανήθικη και απαράδεκτη ή ένα άτομο ασεβές και πρόστυχο (Guarda e passa) και προέρχεται από παρερμηνεία της φράσης «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία» που περιλαμβάνεται στη νεκρώσιμη ακολουθία. Μόνο που εκεί η λέξη «βρώμα» σημαίνει «βρώση».

Σημεία των καιρών: Η αρχή της έκφρασης, όσο και της σημασίας της, είναι στις αρχαιότατες «διοσημίες» δηλαδή τα σημεία του θεού Δία. Τα σημεία αυτά, που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν και τέρατα, αφορούσαν σε μετεωρολογικά φαινόμενα, όπως θύελλες, αστραπές, βροντές, εκλείψεις του ήλιου και της σελήνης, διάττοντες, μετεωρόλιθοι κλπ. Συγγενική έκφραση είναι και οι «οιωνοί». Ο οιωνός ήταν σαρκοφάγο ζώο (όρνιο) («Αιγύπτιος = γύπας, μεγάλος οιωνός»). Η έκφραση «σημεία των καιρών» απαντά και στην Καινή Διαθήκη (Ματθ. ΙΣΤΊ-3).

Ανακατωμένος ο ερχόμενος: Η φράση αυτή είναι μια παρωδία του Ευαγγελικού ρητού που επαναλαμβάνεται στο τέλος της λειτουργίας «Ευλογημένος ό ερχόμενος εν ονόματι κυρίου» (Ματθ. Κα', 9 Κγ', 39 Μαρκ. Ια', 9 Λουκ. Ιγ', 35, Ιθ', 38. Ιωάνν. 16', 13) και χρησιμοποιείται όταν υπάρχει μεγάλη σύγχυση σε μια υπόθεση.

Ανάστα ο θεός - Έγινε το σώσαι: Στην πρώτη Ανάσταση, στη λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου, λέει ο παπάς: «Ανάστα ο θεός, κρίνων την γην» και αρχίζουν να κτυπούν οι καμπάνες και να προσέρχονται οι πιστοί μ' όλο το θόρυβο που κάνουν την ώρα που μαζεύονται. Τη φράση τη χρησιμοποιούμε, όταν θέλουμε να πούμε πως γίνεται μεγάλος θόρυβος και φασαρία.

Ο χορός καλά κρατεί: Η φράση αυτή έχει την προέλευσή της από ένα ποίημα του Γ. Σουρή, που το διαβάζουμε στο περιοδικό του «Ρωμηός» του 1897 και που, κατά κάποιο τρόπο, επιτίθεται προς την τότε βασίλισσα Όλγα, γιατί αυτή σαν Ρωσίδα εκδήλωνε με κάθε τρόπο τη συμπάθεια της προς την πρώην πατρίδα της, τη στιγμή, μάλιστα, που η Ελλάδα, την εποχή εκείνη, της έλεγε ότι ακολουθεί εχθρική πολιτική. Το ποίημα έχει έτσι:

Της ΚυβέρνοΒουλής

Έγινε το πρώτο βήμα: Πολλές φορές στις συζητήσεις μας σήμερα μεταχειριζόμαστε τη φράση: «Κι έγινε το πρώτο βήμα» ή το τάδε Κράτος «έκανε το πρώτο βήμα προς συνεννόηση». Ποιος είπε πρώτος τη φράση αυτή;
Σύμφωνα με το θρύλο το έτος 250 μ.Χ. ο επίσκοπος Παρισιού Άγιος Διονύσιος, αποκεφαλίσθηκε κατά το διωγμό του Ουαλεριανού. Μετά τον αποκεφαλισμό του, πάντα σύμφωνα με το θρύλο, πήρα το κεφάλι του ανά χείρας και βάδισε. Πολλά χρόνια αργότερα κάποιος διηγήθηκε το θρύλο αυτό σ΄ ένα κοσμικό σαλόνι του Παρισιού, μπροστά στην μαρκησία Μαρία Ντεφάν, η οποία ήταν γνωστή για την ακολασία της αλλά και για το πνεύμα της.
-Μα πώς μπορεί να περπατάει χωρίς κεφάλι; ρώτησε μια νεαρή δεσποινίδα.
-Σε όλα τα ζητήματα, της απάντησε η Μαρία Ντεφάν, η δυσκολία βρίσκεται στο πρώτο βήμα. Ύστερα όλα είναι εύκολα.

Δεν ξέρει τίποτα για το φόνο: Η πλέον συνήθης υπεράσπιση του κατηγορούμενου για ένα φόνο είναι από τον ίδιο. Τις περισσότερες φορές κανείς κατηγορούμενος δεν αποδέχεται την ενοχή του. Η έκφραση, έγινε παροιμιώδης μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια. Τότε πολλοί χωρικοί ξεκίνησαν να πάνε στο Ναύπλιο και σε όσους τους ρωτούσαν που πηγαίνουν εκείνοι αποκρίνονταν: «δεν ξέρεις τίποτα για το φόνο;». Τα

Δια τον φόβον των Ιουδαίων: Η φράση αυτή χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να τονίσουμε ότι η πράξη μας δεν πρέπει να γίνει γνωστή, δεν πρέπει να μας καταλάβουν. Προέρχεται από το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (Ζ. 13, ΙΘ. 38, Κ. 19)

Έγινε της κακομοίρας ή Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός: Σε περίπτωση που μας συμβεί κάτι πολύ άσχημο, χρησιμοποιούμε μια από τις δυο εκφράσεις. Ειδικότερα η πρώτη έκφραση χρησιμοποιείται για μεγάλους καυγάδες (μεταξύ βουλευτών, γυναικών, κ.ά). Η δεύτερη έκφραση προέρχεται από τις Γραφές και συγκεκριμένα από την Καινή Διαθήκη- Ματθ. Β' 18- και περιγράφει τις αντιδράσεις των μητέρων των σφαγιασθέντων από τον Ηρώδη βρεφών.

Εν κρύπτω και παραβύστω: Με τη φράση αυτή εκφράζουμε ότι μια πράξη γίνεται με ιδιαίτερη μυστικότητα. Στην αρχαία ελληνική η λέξη «παράβυστος» σήμαινε επιπλέον και το χώρο του δικαστηρίου που ήταν κλειστός και μυστικός -Παυσανίας 1,28,8

Τα κάνατε πλακάκια: Χρησιμοποιούμε την έκφραση όταν θέλουμε να πούμε πως, δύο άνθρωποι έχουν συμφωνήσει ώστε να μη φανεί τίποτε απ΄ όσα τους κατηγορούν. Οι εκδοχές για την προέλευσή της είναι δύο. Σύμφωνα με την πρώτη δύο άνθρωποι «κολλάνε» σαν πλακάκια, δηλαδή χωρίς κανένα κενό. Άλλοι λένε, πως η έκφραση προέρχεται από το παιχνίδι της τράπουλας, «πλακάκια». Δύο συμπαίχτες τα κανονίζουν έτσι τα κοψίματα των χαρτιών (στα πλακάκια κόβουν πολλές φορές και όποιος έχει το μεγαλύτερο ή το ίδιο -ανάλογα τη συμφωνία- κερδίζει), ώστε να χάνει πάντοτε ο τρίτος συμπαίχτης τους.

Ανφάν γκατέ: Έκφραση γαλλική (enfant gate) που σημαίνει παραχαϊδεμένο παιδί και κατ΄ επέκταση πλουσιόπαιδο. Υπονοούμε την εκλεκτή μερίδα. Στην αγγλική, η αντίσοιχη έκφραση είναι χάι λάιφ (high life).

Από μουλωχτά σκυλιά να φοβάσαι: Η φράση χρησιμοποιείται για να δείξει την επικινδυνότητα ανθρώπων που δεν μιλούν, δεν φαίνονται, δεν συμμετέχουν σε υποθέσεις. Τη χρησιμοποιούσε και αυτήν ο Ιωάννης Κωλέττης ο οποίος πίστευε πώς όσο ανόητοι είναι αυτοί που μιλούν πολύ, τόσο επικίνδυνοι κι εκείνοι που σιωπούν.

Του Γενικού

Απ' όνων εφ' ίππους: Πρόκειται για αρχαία παροιμία που λέγεται για εκείνους που βρέθηκαν ξαφνικά σε ύπατα αξιώματα αλλά και για εκείνους που πλούτισαν απροσδόκητα.

Αλαζονεία εμπόδιον σοφίας: Απόφθεγμα που αποδίδεται σε έναν από τους 7 σοφούς τον Βίαντα τον Πρινέα.

Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται: Παροιμία, που χρονολογείται από την αρχαιότητα και συγκεκριμένα από τον Β΄ Ολυνθιακό του Δημοσθένη. Χρησιμοποιείται για να δείξει το εφήμερο της συγκάλυψης της κλεψιάς και της ψευτιάς.

Ό,τι πράξεις θα εισπράξεις: Παροιμία που χρονολογείται επίσης από την αρχαιότητα (Αρίσταρχος ο Γραμματικός) ενώ εννοιολογικά συγγενεύει με άλλες όπως «Μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις». Η φράση φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε κατά τη δολοφονία του φιλικού Γαλάτη, ο οποίος λίγο πριν την Επανάσταση πρόδωσε το μυστικό. Τότε κάποιο Φιλικοί βγήκαν βόλτα μαζί του και πριν τον εκτελέσουν αναφέρεται ότι του είπαν τη συγκεκριμένη φράση.

Ατζαμής:Η λέξη είναι αραβική και σημαίνει «μη Άραβας». Οι Τούρκοι ονόμαζαν «Ατζεμιστάν», την Περσία χώρα δηλαδή των Ατζέμηδων, αυτών που ήταν αμόρφωτοι, άπειροι, και άξιοι περιφρόνησης. Στην ελληνική εννοείται ο αδέξιος άνθρωπος. Στα χρόνια της Επανάστασης έτσι ονομάστηκε ένας αδέξιος στους «τειχοπηδημούς» Αθηναίος, ακόμη κι όταν αυτός άρχισε να επιδεικνύει εξαιρετικές σκοπευτικές ικανότητες. Κατά την πολιορκία της Ακρόπολης μάλιστα κάθε σφαίρα που πετύχαινε το στόχο της ήταν «του ατζαμή».

Τον έπιασαν στα πράσα: Όταν η η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα, κάποιος Θεόδωρος Καρράς είχε μια συμμορία που ρήμαζε και κατατρόμαζε τον κόσμο, παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας να τους συλλάβει. Στην Κολοκυνθού (Περιστέρι-Κηφισός) ζούσε εκείνα τα χρόνια ο παπά - Μελέτης, που έλεγαν ότι είχε φλουριά με το τσουβάλι. Στην περιοχή όπως είναι γνωστό υπήρχαν μέχρι τα χρόνια της Κατοχής περιβόλια. Εκεί ζούσε ο παπά Μελέτης που κατά γενική παραδοχή είχε τσουβάλια τα φλουριά. Όμως παρά την ηλικία του ο παπά Μελέτης φημιζόταν για τη σωματική του δύναμη που ήταν τέτοια ώστε να κοιμάται μόνος του στο σπίτι του στα περιβόλια. Έτσι μια νύχτα που ο Καρράς αποφάσισε να χτυπήσει το σπίτι του παπά Μελέτη το μόνο που κατάφερε είναι να τον σβερκώσει ο χειροδύναμος γέρος που αλλού; Μέσα στα πράσα!

Βούκινο: Η έκφραση χρησιμοποιείται όταν ένα μυστικό έχει κοινοποιηθεί και προέρχεται από το ηχητικό όργανο των αρχαίων Ελλήνων «βυκάνη» ή «βούκινο». Οι Βυζαντινοί είχαν κάτι ανάλογο με τη σάλπιγγα (λατιν. buccina), που τη χρησιμοποιούσαν, για να μεταδώσουν ειδήσεις ή διαταγές στο ναυτικό και το στρατό. Στην αρχή το κατασκεύαζαν με κογχύλη (ομώνυμο), αργότερα από ξύλο, χαλκό ή κέρατο βοδιού. Έτσι αρκετοί θεωρούν τη λέξη «βούκινο» ότι προέρχεται όχι από το λατινικό buccina, αλλά από τη λέξη βόδι είτε λόγω του κέρατου είτε επειδή ο ήχος του μοιάζει με το μηκυθμό του.

Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει: Η φράση αυτή, είναι άγνωστης προέλευσης, ωστόσο η ορθόδοξη εκκλησία επιτρέπει στους άρρωστους και στις λεχώνες να μη νηστεύουν. Οι Ρώσοι πάλι, λένε: «Τον οδοιπόρο ο θεός συγχωρεί».

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: ΣΚΑΝΔΑΛΟ-ΛΟΓΙΕΣ

Της ιδιαιτέρας

Εξώλης και Προώλης: Φράση που χρησιμοποιείται για γυναίκα που θεωρείται κοινωνικά ξοφλημένη. Προέρχεται από τα ρήμα όλλυμι, ολλύω, δηλαδή καταστρέφω, φονεύω και το ρήμα Χρησιμοποιήθηκε από τον Δημοσθένη και από τον Αριστοφάνη στην «Ειρήνη» ως «εξώλης, απόλοιο».

Αποδιοπομπαίος τράγος - Κάθαρμα: Η φράση έχει τις ρίζες της σε Ιουδαϊκό έθιμο προερχόμενο από τον αιγυπτιακό πολιτισμό, σύμφωνα με το οποίο ο αρχιερέας σε τελετή έχοντας δύο τράγους τον έναν τον θυσίαζε και τον άλλον τον άφηνε στην έρημο αφού του επέρριπτε όλα τα αμαρτήματα της φυλής. Η επιλογή γινόταν με κλήρο. Οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν το ίδιο με το Κάθαρμα δηλαδή εκείνον τον πολίτη (συνήθως κοινωνικά μη αποδεκτός) που θυσίαζαν σε περιπτώσεις επιδημιών ώστε να εξαγνισθούν: «καθ΄ άρματα». Αργότερα χρησιμοποιούσαν ζώα.

Εξιλαστήριο θύμα: Έκφραση που χρησιμοποιείται για ανθρώπους που τους επιρρίπτεται ευθύνη ή καταδικάζονται για να μην αποκαλυφθούν άλλοι. Επίσης, με θυσία οι αρχαίοι Έλληνες προσπαθούσαν να εξευμενήσουν τους θεούς. Σαν «εξιλαστήριο θύμα» χαρακτηρίστηκε και ο Ιησούς

Του Κουτρούλη το πανηγύρι - Του Κουτρούλη ο γάμος – Συγύρισμα - Της κρέμασαν κουδούνια: Κατά τη διαπόμπευση κουρεύανε εκείνον που είχε «αμαρτήσει», δηλαδή τον έκαναν «κουτρούλη» (κούτρα=κεφάλι) κι ύστερα τον περιέφεραν στους δρόμους και τις πλατείες της Πόλης. Από όπου περνούσε γινόταν ένα πραγματικό πανδαιμόνιο: χτυπούσαν τενεκέδες, πετούσαν σάπια φρούτα και λεμόνια, τους κρεμούσαν κουδούνια, χτυπούσαν καμπάνες, κ.ά. Ο διασυρμός αυτός λεγόταν και «συγύρισμα» (συν+γυρίζω), ενώ τον τριγυρνούσαν χορεύοντας με μαντήλια σαν σε γάμο. Σε μερικά μέρη της Θράκης, «συγυρισμένη» λέγεται η άτιμη γυναίκα. Επίσης και η απειλή: «έννοια σου κι εγώ θα σε συγυρίσω» έχει την αρχή της από τη διαπόμπευση. Η εκδοχή αυτή θεωρείται επικρατέστερη και έγινε γνωστή από το ομώνυμο θεατρικό έργο (κωμωδία) του Αλέξανδρου Ραγκαβή.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή ο ιππότης Ιωάννης Κουτρούλης, (Μεθώνη, 4ος αι.) συζούσε παράνομα με μια γυναίκα που είχε εγκαταλείψει τον άνδρα της, περισσότερο από 15 χρόνια και η εκκλησία δεν έδινε άδεια γάμου. Όταν κάποτε η εκκλησία υποχώρησε ο γάμος έγινε και ήταν τέτοιο το ξεφάντωμα που ονομάστηκε «του Κουτρούλη ο γάμος» ή «Του κουτρούλη το πανηγύρι».

Των Δημοσιογράφων

του ΤΡοΜΑΚτικού
Ζούγκλα: Η λέξη Ζούγκλα είναι γαλλική ή αγγλική, jungle, και προέρχεται από την ινδική djangala, που σημαίνει «ευρεία έκταση». Ο νόμος στις ζούγκλες υπαγορεύει ότι το ένα ζώο σκοτώνει και τρώει τον άλλο. Έτσι καθιερώθηκε να λέμε «ζούγκλα», όταν κάτι γίνεται πρωτόγονα, άγρια.

Από μηχανής θεός: Με τη φράση αυτή χαρακτηρίζουμε ένα γεγονός, που με την απροσδόκητη εμφάνιση του, δίνει μια λύση ή μια νέα εξέλιξη σε περίπτωση αμηχανίας ή διλήμματος. Έχει την προέλευσή της στην αρχαία τραγωδία όπου εμφανιζόταν ένας από τους θεούς να δώσει τη λύση όταν τα πράγματα εξελίσσονταν άσχημα για τον πρωταγωνιστή. Η εμφάνισή του γινόταν σε ειδικό μηχάνημα (από το επάνω ή το κάτω μέρος της σκηνής) ώστε να μην χάνει την αίγλη του και να προκαλεί δέος.

Και οι τοίχοι έχουν αυτιά: Ο αρχιτέκτονας Ναρσής στενός φίλος του Λέοντα του Σγουρού, όταν ο τελευταίος πολεμούσε τους Φράγκους από τον Ακροκόρινθο του έχτισε ισχυρά τείχη τα οποία είχαν και ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Σε ορισμένα σημεία, τοποθέτησε μερικούς μυστικούς σωλήνες από κεραμόχωμα, που έφταναν, χωρίς να φαίνονται, ως κάτω στα υπόγεια, τα οποία χρησίμευαν για φυλακές. Όταν κανείς, λοιπόν, βρισκόταν πάνω στις επάλξεις του πύργου, από κει ψηλά μπορούσε ν' ακούσει από μέσα από τους σωλήνες, ό,τι λεγόταν από τους αιχμαλώτους, που ήταν κλεισμένοι εκεί. Ήταν, να πούμε, ένα είδος «μικρόφωνου» της εποχής του που ονομαζόταν «Ωτίο». Με τη φράση αυτή τελειώνει η όπερα «Φιντέλιο» του Μπετόβεν. Η φράση αποτελούσε επίσης σύνθημα των αντιβασιλικών για να φυλάγονται από τους Βαυαρούς μετά από το εξής περιστατικό: Σ' ένα από τα μουσικά απογευματινά που έδινε η Αμαλία, σύζυγος του Όθωνα, έπαιξε πιάνο και τραγούδησε η ανιψιά του Κωλέττη, που είχε σπουδάσει στην Ευρώπη. Τελειώνοντας, λοιπόν, το τραγούδι με τη φράση: «έχουνε και οι τοίχοι αυτιά».
Σύμφωνα με μια παλαιότερη εκδοχή ο Βύζας, ιδρυτής του Βυζαντίου, έχτισε τείχη με τη θαυμαστή ιδιότητα ο ήχος να μεταβιβάζεται από πύργο σε πύργο ενώ ο ένας από τους Πύργους που ήταν του Βύζαντα και ονομαζόταν Ηρακλής είχε την ιδιότητα να μεταβιβάζει ότι έλεγαν οι εχθροί έξω από τα τείχη!

Τον κάρφωσα: Σε κάποιους πολιτισμούς, τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι έπαιρναν εκδίκηση με το κάρφωμα, δηλαδή μια πράξη που γινόταν συνήθως από μάγισσες που τρυπούσαν με καρφίτσες διάφορα σημεία ενός ομοιώματος του ανθρώπου που ήθελε να εκδικηθεί κάποιος ( το γνωστό μας βουντού). Το καρφωμένο ομοίωμα το έθαβαν ή το έκρυβαν στο σπίτι του σπιτιού του «καρφωμένου». Στην αρχαία εποχή η εκδίκηση που γινόταν με την αναγραφή διαφόρων αφορισμών σε μια πλάκα ονομαζόταν «κατάδεσμος». Η πλάκα αυτή επίσης θαβόταν.


του ΘΕΜατικού
Πόθεν έσχες: Θεσμός που αφορά στην αιτιολόγηση των εσόδων ο οποίος χρονολογείται από την αρχαία Αίγυπτο. Επί βασιλείας του Άμασι σε περίπτωση που αυτό ήταν αδύνατο επιβαλλόταν η θανατική ποινή (Ηρόδοτος Β' 177). Ο νόμος πρέπει λογικά να μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο από την Αθήνα (Περί αργίας, Σόλων, Δράκων), λόγω φιλίας του Σόλωνα και του Άμασι αλλά και επειδή ο Άμασις βασίλευσε μετά το Σόλωνα. Ο θεσμός υπήρχε και στην αρχαία Ρώμη ενώ στην Ελλάδα πρωτοεμφανίσθηκε σε πρόταση νόμου το 1925, στην Δ' Εθνοσυνέλευση, από το βουλευτή Μοσχούλα και με μια άλλη ίδια πρόταση νόμου: «περί ειδικής εξετάσεως όλων των από 15 Δεκεμβρίου 1923 κυβερνήσεων». Αλλά και οι δύο προτάσεις δεν γίνηκαν δεκτές, γιατί θα ήταν δύσκολος ο έλεγχος στην εφαρμογή του καταγράφοντας τα περιουσιακά κλπ. στοιχεία όχι μόνο των πολιτικών, αλλά και των Δημοσίων Υπαλλήλων και ακόμη των ιδιωτών. Γενική μελέτη πάνω στην αρχή του «Πόθεν έσχες» δημοσίευσε από το 1910 ο Ν. Δημητρακόπουλος στο περιοδικό «Δίκαιον» (10 Ιανουαρίου 1910). Τη φράση την έκανε πιο γνωστή ο Χαρίλαος Τρικούπης, που ζήτησε να εφαρμοστεί το «Πόθεν έσχες».

Αν δε λαδώσεις, δεν κάνεις δουλειά: Δηλαδή αν δεν δωροδοκήσεις, δεν θα πετύχεις τη δουλειά σου. Η φράση προέρχεται από το λάδωμα των τροχών οι οποίοι δεν δούλευαν χωρίς αυτό.

Πέτυχε λαβράκι: Έκφραση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει δημοσιογραφική επιτυχία. Η φράση προέρχεται από το νόστιμο ψάρι λαβράκι, που όμως δεν είναι εύκολο το ψάρεμά του. Επίσης ψαρεύεται πιο εύκολα στα θολά νερά.

Κίτρινος Τύπος: Έκφραση που χρησιμοποιείται για χαρακτηρίσουμε ένα ανήθικο δημοσίευμα. Χρονολογείται από το 1890 όταν η εφημερίδα του Πούλιτζερ «Κόσμος της Ν. Υόρκης» δημοσίευε σε συνέχειες τις περιπέτειες ενός μάγκα πιτσιρικά με τεράστια αυτιά που φορούσε ένα ψηλό καπέλο κι ένα κουστούμι κίτρινο (δημιουργός: Ούτκαλφ). Από αυτό πήρε και το όνομά του «κίτρινο παιδί». Επειδή οι χιουμοριστικές περιπέτειες του μικρού ήταν σκανδαλώδεις άρχισε να δημοσιεύει παρόμοια θέματα και αργότερα ένα επίσης κίτρινο παιδί από τον ίδιο τον Ούτκαλφ, ο αντίπαολος του Πούλιτζερ, Χιρστ. Εν μέσω ενός λυσσαλέου λαϊκίστικου πολέμου μια τρίτη εφημερίδα, η Νιου Γιόρκ Πρες, καυτηρίασε την κατάσταση με ένα άρθρο του υπό τον τίτλο «το κίτρινο παιδί» χαρακτηρίζοντάς την «κίτρινο τύπο».

των ΤΗΛΕοπτικών
Καλύτερα να μας ακούν, παρά να μας βλέπουν: Φράση συμβουλευτική του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, προς του καπεταναίους του, να αποφεύγουν τους Φιλέλληνες που ήθελαν διακαώς να τον γνωρίσουν.

Κουλουβάχατα: Παραφθορά της αραβικής λέξης «κουλουμβάχατα» (kullu – wahad) που σημαίνει «μπέρδεμα» , «άνω κάτω». Είναι η λέξη Αραβική κάπως παραφθαρμένη.

Ομηρικοί καβγάδες: Είναι φράση που γεννήθηκε από τον λεπτομερειακό και παραστατικό τρόπο των ηρώων των επών του Όμηρου, λίγο πριν την κονταρομαχία.

Όπου φτύνουν πολλοί μαζί, κυλάει ποτάμι: Η φράση ανήκει στον καπετάνιο των Μεσογειτών (Αττική) Γιάννη Ντάβαρη, ο οποίος μάλιστα λέγεται ότι χρησιμοποίησε αντί για το ρήμα φτύνω το ρήμα ουρώ! Η φράση χρησιμοποιήθηκε από τον νεαρό καπετάνιο, λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης, για να δείξει πόσο ισχυροί μπορούν να γίνουν εάν είναι ενωμένοι.

ΠΗΓΕΣ
1. Νατσούλης Τ. (1989) Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις. Αθήνα: εκδ. Σμυρνιωτάκη
2. Άμασις: http://en.wikipedia.org/wiki/Amasis
3. Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών http://www.ekebi.gr/1935/detail.asp?ID=372
4. Βίας Πριηνεύς: el.wikipedia.org/wiki/Βίας - 26k
5. Κίτρινος Τύπος: http://www.skai.gr/master_story.php?id=39948
6. Κόρινθος: www.korinthia.net
7. Λαϊκός Πολιτισμός http://www.grieksegids.net/laikos.htm
8. Μαντική: http://www.livepedia.gr
9. Φράσεις από την εκκλησιαστική μας Γραμματεία http://www.evrytan.gr/ENCYKLOPAIDIA0/klironomia2/Ekklisiastikes_fraseis.htm[/color]

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: Γράφω άρα..e--πάρχω
ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Λαβίθειο συμπλόγκειο

Όταν καμιά φορά βρισκόμαστε σε νυχτερινή ομήγυρη, ταυτόχρονα ραδιοφωνική και διαδικτυακή, που έχει καυγάδες και καλό τέλος, θυμόμαστε τη φράση αυτή που ξεκίνησε από το εξής επεισόδιο: Οι Λαβίθες ήταν ένας λαός συγγενικός των Μπλογκερέων, εμφανίσθηκαν στην Αττική περίπου το 2.005 μ.Χ. και κατοικούσαν στις όχθες του Φαληρικού κόλπου. Το όνομά τους το πήραν από το γενάρχη και βασιλιά τους Λαβίθη, το όνομα του οποίου προέρχεται από τη λέξη λαβιστής (=νυχτοκαματιάρης). Ήταν περίφημοι συνομιλητές και έχουν επινοήσει, φαίνεται, τις «ανεμολογίες» (σύνθετη λέξη άνεμος + λόγος). Όταν ο βασιλιάς τους Λαβίθης έκανε γιορτές με την ευκαιρία κάποιου συμβάντος, πάντα τη νύχτα και συνήθως τρεις φορές την εβδομάδα, γινόταν τρικούβερτο γλέντι με αψιμαχίες και πειράγματα. Κάποτε σε μια τέτοια εκδήλωση, οι Μπλογκερείς, καλεσμένοι στη γιορτή, πείραζαν το λαό του κι έτσι εξελίχθηκαν καυγάδες οι οποίοι όμως, δεν κράτησαν πολύ και η φιέστα κατέληξε να είναι η πιο πετυχημένη απ΄ όλες. Γι΄ αυτό έμεινε και στην ιστορία. Η φράση φαίνεται να έχει βαθύτερες ρίζες στην αρχαιότερη ιστορία των Ελλήνων.
ΠΗΓΕΣ
1. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%80%CE%AF%CE%B8%CE%B5%CF%82
2. http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9B%CE%B1%CF%80%CE%AF%CE%B8%CE%B5%CF%82
3. Νατσούλης Τ. (1989) Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις. Αθήνα: εκδ. Σμυρνιωτάκη

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΟ

Το πρώτο ψεύδος

Η φράση αυτή που συχνά την ακούμε και ως "Το αρχικό ψέμα" έχει αναφερθεί για πρώτη φορά από τον Αριστοτέλη (Ο δε ψευδής λόγος γίνεται παρά το πρώτον ψεύδος). Ο φιλόσοφος με τη φράση αυτή ήθελε να προφυλάξει από τα κακά συμπεράσματα ως προϊόντα μιας πλανεμένης βασικής σκέψης την οποία διατυπώνουμε στην αρχή ως ψέμα ενώ στο μέλλον μπορεί να την ακολουθήσουν και άλλα.

Donus bonus

Λατινική έκφραση που σημαίνει "αγαθός δόλος" ή μεταφορικά "λευκό ψέμα". Αναφέρεται σε εκείνον το δόλο που μπορεί να συγχωρεθεί όπως για παράδειγμα όταν κάποιος εξαπατά τον εχθρό ώστε να σώσει την πατρίδα του ή κάποιον που κινδνυνεύει. Ο δόλος ήταν συνηθισμένος για τέτοιους σκοπούς στην αρχαιότητα με κορυφαίο εκείνον του Δούρειου Ίππου.

Απάτης δικαίης ούκ αποσταθεί θεός

Φράση του Αισχύλου (απόσπασμα 301, fragm. vorsokr. Diels-Kranz II, p.p. 411,7). Σημαίνει ότι ο θεός δεν απομακρύνεται, δεν εγκαταλείπει από κάποια απατηλή (ψεύτικη) στρατηγική όταν με αυτήν επιδιώκεται η απονομή της δικαιοσύνης.

Το ψέμα είναι χρήσιμο στους ανθρώπους μόνο ως φάρμακο

Την άποψη αυτή εκφράζει ο Πλάτων στην "Πολιτεία" (389Β) θεωρώντας ότι μόνο οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιούν το ψέμα και όχι οι άλλοι άνθρωποι.

Πηγή
Νατσούλης Τ. (1989) Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις. Αθήνα: εκδ. Σμυρνιωτάκη

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: ΥΔΡΟΛΟΓΙΟ

Το ξέρω νεράκι

Από τ σχολική ορολογία. Σημαίνει ότι γνωρίζω κάτι τέλεια. Ταυτόσημη έκφραση "απ΄ έξω κι ανακατωτά"

Ό,τι είπαμε νερό κι αλάτι

Φράση που χρησιμοποιείται για τη συμφιλίωση.

Μπήκε το νερό στ΄ αυλάκι

Σημαίνει την αποφασιστική κίνηση για να φθάσουμε σε ένα καλό σημείο-στόχο αβίαστα και χωρίς διακοπές.

Του γλυκού νερού

Σημαίνει τον άπειρο, το αδαή άνθρωπο. Στην αρχή αναφερόταν μόνο στους καπεταναίους που δεν ξανοίγονταν στη θάλασσα και έπειτα επεκτάθηκε για όλους τους μη τολμηρούς.

Θολώνω τα νερά

Σημαίνει ότι δημιουργώ σύγχυση, συσκοτίζω τα πράγματα προς όφελός μου. Χρησιμοποιείται ως φράση συχνά και στην πολιτική. Ταυτόσημη έκφραση είναι η "ψαρεύω σε θολά νερά". Προέρχεται από τους Ιππής του Αριστοφάνη όπου κάποιος δημιουργεί ταραχή στην πόλη για ίδιο όφελος, κάνοντας όπως οι ψαράδες που ανακατεύουν το βούρκο για να πιάσουν χέλια.

Κάνει νερά

Έκφραση που χρησιμοποιείται για να δείξουμε ότι κάποιος αρχίζει να μην μας εμπνέει εμπιστοσύνη, να κάνει υποχωρήσεις ενώ πρώτα ήταν αμετάπειστος. Προέρχεται από τη βάρκα που μπάζει νερά και δεν είναι σίγουρη ή αξιόπλοη.

Πνίγεται σε μια κουταλιά νερό

Το λέμε για κάποιον που τρομάζει, τα χάνει, απελπίζεται μπροστά στην παραμικρή δυσκολία, πανικοβάλλεται για ασήμαντο λόγο, χάνει την αυτοκυριαρχία του. Η φράση προέρχεται από μια συλλογή που αποδίδεται στον Μιχαήλ Ψελλό.

Βάζω νερό στο κρασί μου

Σημαίνει ότι κατεβάζω τον πήχυ στις αξιώσεις μου. Προέρχεται από τους πότες που μειώνουν το ποτό τους. Η ίδια έκφραση υπάρχει και στη γαλλική.

Κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά

Για την όμορφη, νεαρή, επιθυμητή κοπέλα. Συνδέεται με την αγνότητα που μοιάζει με το κρύο νερό της πηγής.

Μέσα στο νερό

Έκφραση που δηλώνει σιγουριά για κάποιο ποσό, ηλικία, βαθμό, χρήμα. Μπορεί να είναι περισσότερο αλλά όχι λιγότερο. Ο Φώτης Κουκουλές αναφέρει ότι προέρχεται από τα παλιά σκαριά που είχαν άλλη τιμή μέσα στο νερό και άλλη στη στεριά.

Πηγαίνω με τα νερά του

Δεν πηγαίνω κόντρα σε κάποιον, τον κολακεύω. Προέρχεται πιθανόν από το κόψιμο του ξύλου, το οποίο κόβεται εύκολα εκεί που έχει «νερά». Μπορεί η προέλευσή της να είναι όμως και θαλασσινή. Η έκφραση υπάρχει και στην τουρκική.

Σηκώνει νερό

Χρησιμοποιείται όταν μια άποψη αμφισβητείται ή ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους. Προέρχεται από τα χυλώδη φαγητά που μπορούν να δεχθούν ποσότητα νερού.

Χάνω τα νερά μου

Αισθάνομαι εκτός περιβάλλοντος, συνηθειών. Δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ. Προέρχεται μάλλον από τα κήτη που όταν βγουν στη στεριά χάνουν τον προσανατολισμό τους.


Πηγή: Νίκος Σαραντάκος (1997) Το Αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων, Αθήνα: Δίαυλος

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΟ

Τι θέλει μια γυναίκα
Was will das Weib?

Η φράση ανήκει στον Σίγκμουντ Φρόιντ και αποτελεί μέρος του εξής προβληματισμού του πατέρα της ψυχανάλυσης: "To μεγάλο ερώτημα στο οποίο δεν έχω καταφέρει να απαντήσω, παρά τα 30 χρόνια έρευνας στη γυναικεία ψυχή, είναι: τι θέλει μια γυναίκα;"

Οι μεν άνδρες γεγόνασί μοι γυναίκες, αι δε γυναίκες άνδρες

Οι άντρες μου έγιναν γυναίκες και οι γυναίκες άντρες. Η φράση κατά την παράδοση ανήκει στον Ξέρξη και την είπε βλέποντας, κατά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, τη σύμμαχό του Αρτεμισία, βασίλισσα της Καρίας να πολεμά με τέτοια δεξιότητα που έβαζε κάτω πολλούς άντρες.

Αισχρόν νέα γυναικί πρεσβύτης ανήρ

Η φράση ανήκει στον Αριστοφάνη και σημαίνει ότι η νεαρή σύζυγος αισθάνεται πάντοτε αηδία και ντροπή για το γέρο άντρα της.

Γυναίκα από τη Μύκονο, μάγια στ΄ αρχοντικό σου

Οι Αρχαίοι Έλληνες, και ειδικά οι Αιγαιοπελαγίτες, πίστευαν ότι οι Μυκονιάτισες ήταν μάγισες. Πίστευαν πως με την ανάσα τους, τύφλωναν τους ανθρώπους, πως έπιναν αίμα παιδιών και είχαν την ικανότητα να κρύψουν τον ήλιο με το βλέμμα τους. Οι παράδοξες ικανότητες των γυναικών της Μυκόνου "βεβαιώνονται" από περιηγητές και συγγραφείς και η παράδοση κληροδοτήθηκε και στις επόμενες γενεές. Ένας καθολικός Μυκονιάτης κληρικός μάλιστα, στα μεσαιωνικά χρόνια, βεβαίωνε πως οι γυναίκες του νησιού το βράδυ στην παραλία συνομιλούσαν με τον... Σατανά!

Γυναίκα δίχως φίμωτρο, αλί που θα την πάρει

Οι άνδρες τα παλιά χρόνια θεωρώντας τις γυναίκες υπερφλύαρες σκέφτηκαν να τις περιορίσουν με .. φίμωτρο!! Η μέθοδος νομοθετήθηκε σε διάφορα κράτη ενώ στην Αγγλία τη χρησιμοποιούσαν μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Οι δαπάνες μάλιστα για την κατασκευή ή επισκευή γυναικείων φίμωτρων περιλαμβάνεται σε ισολογισμούς νοικοκυριών της εποχής. Τα φίμωτρα αυτά δεν ήταν ίδια με των σκύλων. Ήταν μεταλλικά, και έφεραν επίσης μεταλλική γλώσσα, η οποία έμπαινε στο στόμα της άτυχης γυναίκας εμποδίζοντάς την να μιλήσει! Σε κάθε δε προσπάθειά της, οι πόνοι ήταν τέτοιοι που έχανε τις αισθήσεις της. Τα φίμωτρα χρησιμοποιήθηκαν και στη χώρα μας από Βυζαντινούς και Φράγκους.

Γυναιξί κόσμον η σιγή φέρει

Φράση από τον Αίαντα του Σοφοκλή που σημαίνει ότι η σιωπή είναι στολίδι για τη γυναίκα.

Cherchez la femme

Γαλλική παροιμία που σημαίνει: αναζητήστε τη γυναίκα. Η παροιμία χρησιμοποιείται πολύ συχνά στη χώρα μας (βλ. και τραγούδι) για να δηλώσει την ερωτική απογοήτευση των ανδρών.

Διά γυναικός ερρύη τα φαύλα

Φράση του Θεόφιλου στην Εικασία. Πρόκειται για την απάντηση που του έδωσε η Εικασία: "διά γυναικός πηγάζει τα κρείττονα", δηλαδή από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα.

Η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει όχι μονάχα να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται

Η φράση ανήκει στον Ιούλιο Καίσαρα. Όπως είναι γνωστό η δεύτερη γυναίκα του, η Πομπηία, είχε πολλούς εραστές. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο σε μια βραδιά που διοργάνωσε κάποτε η Πομπηία, μόνο για γυναίκες, κατάφερε να διεισδύσει με τη βοήθεια της δούλας της, ο εραστής της Πατρίκιος Κλαύδιος, ντυμένος με γυναικεία ρούχα. Τελικά όταν έγινε αντιληπτός και τον εντόπισαν, κρυμμένο, στο δωμάτιο της δούλας ο Καίσαρας βρήκε την αφορμή να χωρίσει. Έτσι, στις ερωτήσεις για το χωρισμό του, ο αυτοκράτορας απαντούσε με τη φράση αυτή.

Διάφορες παροιμίες

Θάλασσα και πυρ και γυνή, κακά τρία ή Πυρ, γυνή και θάλασσα
Αγέρας και γυναίκα δεν κλειδώνονται
Άντρας ψηλός και άγγελος, κοντός πομπή και γάνα, ψηλή γυναίκα άχαρη, κοντή χαραμαντάνα.
Κοντή γυναίκα πέρδικα, ψηλή σαλαμπαντάνα.
Βίον καλόν ζης αν γυναίκα μη έχεις=Καλή ζωή ζει εκείνος που δεν έχει γυναίκα
Γάμει δε μη την προίκα αλλά την γυναίκα=Να παντρεύεσαι την γυναίκα και όχι την προίκα. (Mενάνδρου, Γνώμαι)
Γυναίκα και καρπούζι η τύχη τα διαλέγει ή Γυναίκα και χειμωνικό η τύχη τα διαλέγει (Παξοί)
Γυναίκα, ντουφέκι, φακός κι ομπρέλα, δε δανείζονται. (Παξοί)
Γυναίκες μαλώνουν, αλήθειες αποκαλύπτονται.
Η γυναίκα με το κλάμα κι ο κλέφτης με τους όρκους.
Όποιος δεν τιμάει τη γυναίκα του, την κάνει άτιμη.
Σπίτι χωρίς γυναίκα, εκκλησιά χωρίς παπά.
Τα πολλά πνίγουν τον άντρα και τα λίγα τη γυναίκα.
Τον Τούρκο φίλευε και τη γυναίκα σου φύλαγε.

Πηγές
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
http://el.wikiquote.org
http://el.wikipedia.org
ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
www.snhell.gr/references/quotes
ΝΑΤΣΟΥΛΗΣ Τ. (1989) Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις. Αθήνα: εκδ. Σμυρνιωτάκη

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Από δήμαρχος κλητήρας

Φράση του χρησιμοποιείται για κάποιον που η κοινωνική ή επαγγελματική θέση του χειροτέρεψε. Πιθανόν χρονολογείται από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και να βασίζεται σε αληθινό περιστατικό, όταν πρώην δήμαρχος γνωστού χωριού αναγκάστηκε να εργασθεί ως κλητήρας σε δημαρχείο γειτονικής πόλης.

Δήμαρχος του Κορκ

Ιστορική φράση που παρέμεινε από το θάνατο του Δήμαρχου της πόλης Κορκ, πρωτεύουσας της ομώνυμης κομητείας της Ιρλανδίας. Ο δήμαρχος Τέρενς Μακ Σουίνι (Σβίνε) κατά την περίοδο των αγώνων των Ιρλανδών (1919-1920) για την ανεξαρτησία τους, κατέληξε μετά από απεργία πείνας. Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος πέθανε από την πείνα.

Πηγές
ΝΑΤΣΟΥΛΗΣ Τ. (1989) Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις. Αθήνα: εκδ. Σμυρνιωτάκη
ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ Ν. (1997) Το Αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων, Αθήνα: Δίαυλος

Η ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ

Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει

1η εκδοχή
Μεταξύ των ανδρών του Θ. Κολοκοτρώνη, ξεχώριζε ένας Τριπολιτσιώτης -ο Γιάννης Θυμιούλας που ήταν δυο μέτρα ψηλός, παχύς και με το ένα του χέρι μπορούσε να σηκώσει άλογο. Ο Θυμιούλας έτρωγε στην καθισιά του ολόκληρο αρνί, αλλά πάντα ήταν πεινασμένος ενώ έπινε κιόλας το ίδιο πολύ. Παρόλα αυτά ήταν εξαιρετικά ευκίνητος, δεν φοβόταν τίποτε και κανέναν κι όταν έβγαινε στο πεδίο της μάχης, ο εχθρός μόνο που τον έβλεπε, έφευγε πάντα. Πολλοί καπεταναίοι, μάλιστα, όταν ήθελαν να κάνουν καμιά τολμηρή επιχείρηση, ζητούσαν από τον Κολοκοτρώνη να τους τον... δανείσει. Κάποτε όμως, ο Θυμιούλας, μαζί με άλλους πέντε συντρόφους του, πολιορκήθηκαν σε μια σπηλιά επί τρεις ολόκληρες μέρες με αποτέλεσμα να τους τελειώσουν τα τρόφιμα, πράγμα που τους έκανε να υποφέρουν όλους πόσο μάλλον τον Θυμιούλα!
Βλέποντας λοιπόν ορατό τον κίνδυνο να πεθάνει από την πείνα αποφάσισε να εξορμήσει ηρωικά! Άρπαξε λοιπόν, το χατζάρι του και βγήκε από τη σπηλιά με απίστευτη ταχύτητα. Τρέχοντας ανάμεσα στους πολιορκητές τους χτυπούσε όπου έβρισκε κι κείνοι αιφνιδιάστηκαν, πανικοβλήθηκαν και το έβαλαν στα πόδια! Έτσι, γλίτωσαν όλοι.
Ο Θυμιούλας κατέβηκε τότε σ' ένα χωριό, έσφαξε τρία αρνιά, τα σούβλισε, παράγγειλε να «εικοσάρικο» βαρελάκι κρασί κι έπεσε με τα μούτρα στο φαγοπότι, χωρίς να ξεχάσει να κερνάει όποιον περνούσε από ΄κει. Εκείνη τη στιγμή έφτασε και ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος βλέποντάς τον ρώτησε να μάθει, τι συμβαίνει. Και τότε ο Πορεστός του χωριού απάντησε στο γέρο του Μωριά:
-Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει!

2η εκδοχή
Λέγεται ότι προέρχεται από εκείνους που κατέκριναν την κυβέρνηση της Εθνοσυνέλευσης του Άργους (11 Ιουλίου-6 Αυγούστου1829), επειδή θεωρούσαν ότι χωρίς να ελέγχει τις επιθυμίες του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, ενέκρινε ψηφίσματα προσχεδιασμένα στο γραφείο του. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ωστόσο, ισχυρίζεται ότι πρόκειται για απλή σύμπτωση το γεγονός ότι η παροιμία περιλαμβάνει το όνομα Γιάννης. Αντίστοιχη της έκφρασης αυτής είναι και η αρχαία: «Αυτός αυτόν αυλί» και όμοιες αλλά νεότερες οι: «Ο Μιράντσης πίνει, ο Μιράντσης να πληρώνει» και «Ο Γάνης κερνά, ο Γάνης πίνει».

ΠΗΓΗ: ΝΑΤΣΟΥΛΗΣ Τ. (1989) Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις. Αθήνα: εκδ. Σμυρνιωτάκη